Zuid-Afrika here we come!!

We hebben het ticket naar Zuid-Afrika geboekt! We gaan niet meer hier in Ghana reizen, wat we gepland hadden van 2 tot en met 29 januari. We vinden dat we in de anderhalve week reizen en de weekendjes weg wel genoeg van het land gezien hebben. In plaats daarvan vliegen we 23 december, via Ethiopië, naar Johannesburg en de 24e meteen door naar Kaapstad om kerst en oud en nieuw te vieren. Johannesburg staat namelijk niet als erg veilig bekend. In Kaapstad zien we Carijn die al een week eerder vliegt. Na oud en nieuw gaan we langs de hele kust reizen om zo via het Kruger park weer terug te komen in Johannesburg. De 22e januari vliegen we dan naar Accra in Ghana om nog een weekje tot rust te komen. Precies een week later stappen we dan op het vliegtuig naar het waarschijnlijk erg koude Nederland... op naar de carnaval!

Wat hebben we verder nog meegemaakt in de afgelopen 2 weken... Leo is met een andere vrijwilliger een half dagje gaan meelopen in het ziekenhuis. Hij had er maar weinig woorden voor; ‘Mijn hart huilt’.
Cindy is op woensdag samen met Leo naar Mole National Park gegaan. De bus zou om 13.30 vertrekken, maar dat werd uiteindelijk 16.30... Ach ja, Ghana he. Een busreis van 5 uur over een lekkere hobbelige zandweg. De volgende morgen om 6 uur op voor een hike door de jungle, op zoek naar vooral olifanten. Al snel zagen ze 2 savanne olifanten, extra groot zijn die. Je kunt er tot op een afstand van ongeveer 20 meter bij in de buurt komen. Verder nog waterbuffels, herten, apen, zwijnen en nog wat dieren gezien tijdens de tocht. ’s Middags lekker aan het zwembad liggen met uitzicht over de grote drinkplaats voor de olifanten. Daar kwamen maar liefst 7 olifanten om lekker te badderen. 9 olifanten gezien op 1 dag, dat komt niet snel voor! Helaas heeft Leo alle foto’s meegenomen naar Nederland. ’s Nachts of ’s morgens (hoe je het ook noemen wil) om 3.30 opgestaan om de mee te kunnen met de bus van 4 uur. Dit was meteen de laatste dag dat Leo in Tamale zou zijn. ’s Avonds heeft hij afscheid genomen van ons gastgezin, waar hij een week meer dan welkom was geweest. Fris gehaald en kadootjes uitgedeeld, een compleet feest dus! Zeker voor de 2 jongens, Rushan en Mubarik, was het een feest dat Leo er was. Een man die met ze speelt, dat maken ze nooit mee! Hun vader slaapt en eet alleen maar thuis en schenkt ze verder geen aandacht.. de cultuur, zeggen ze dan.
Zaterdag om 5.30 Leo uitgezwaaid die met een binnenlandse vlucht naar Accra vloog. Hij heeft daar nog een dagje lekker gerelaxed aan het zwembad van een duur hotel om rond 24 uur weer naar Nederland te vliegen. Hij vertelde een prachtige tijd te hebben gehad, maar het ook weer erg fijn te vinden naar Nederland te gaan.
We zijn die dag naar het weeshuis gegaan om te kijken of Cindy daar nog 2 weken kon werken voordat het Guinea Worm project begint. Verschrikkelijk om te zien dat weeshuis. Kindertjes van 0 tot en met 4 jaar die in de steek zijn gelaten, bewust of niet bewust. De laatste ‘aanwinst’ is slechts 2 dagen oud, de moeder is overleden tijdens de bevalling. De vader kan er niet voor zorgen en dus ligt het daar maar de hele dag te liggen in een bedje en vieze katoenen luier. Ze worden 3 keer per dag gevoed, verschoond en gewassen. Verder liggen ze daar maar te liggen. Niemand die even de moeite neemt (behalve de aanwezige vrijwilligers als ze tijd hebben) om ze vast te houden. Er zijn wel pampers luiers en nieuwe kleertjes, maar die gebruiken ze alleen als er hoog bezoek komt, om zo goed voor de dag te komen!!
’s Avonds zijn we naar de lokale discotheek gegaan. Klein, benauwd en maar 1 bandje muziek voor de hele avond. Wel erg goedkope biertjes die toch al zo hard aanslaan! Lekker dansen en opletten dat ze niet van achter tegen je aan komen dansen. We hebben er een leuke avond van gemaakt, om vervolgens om 1 uur thuis te komen... Uniek voor hier. Zo gezellig dat we de tijd vergaten!
Zondag natuurlijk alle 4 een katertje. Toch maar rond 11 uur naar het zwembad gegaan om een beetje bij te komen in het water. Cindy werd alleen maar beroerder en is naar huis gaan slapen.. en kotsen, schijten en zweten! Sorry, maar dat is niet anders te omschrijven...

Maandag zijn we naar de Adams Clinic gegaan om samen met dokter Adams apparatuur voor zijn nieuwe clinic te gaan kopen. Alles wordt geïmporteerd dus de prijzen vielen tegen.. erg duur! Maar goed, het is voor een goed doel. Even later zijn we naar buiten gegaan met een sterilisatieapparaat, baby weegschaal en een roestvrijstalen po! De po hebben we er als korting bijgekletst.. Dokter Adams was in ieder geval erg blij met zijn nieuwe spullen en wij blij eindelijk een goed doel voor een gedeelte van het donatiegeld gevonden te hebben!

Dinsdag was Cindy haar eerste werkdag in het weeshuis, de middagshift. Ze moest zich melden bij de ass-supervisor. Cindy werd daar verwelkomd met; ‘You are to early’! Ze voelde zich meteen welkom. Och een goede start is het halve begin. In het weeshuis werd ze wegwijs gemaakt door andere vrijwilligers. Het komt er op neer dat de babies alleen maar in hun bed liggen. Ze worden er alleen uit gehaald wanneer ze gevoed en verschoont moeten worden. Knuffelen of zelfs maar even vasthouden, dat is er niet bij. Gelukkig zijn er meestal een aantal ‘blanke’ vrijwilligers die ze wel wat meer aandacht geven. Om 16 uur worden alle kinderen gevoed en moeten ze 20 minuten op de pot zitten en poepen! Daarna gaan ze naar bed. Ze worden dus maar 2 of 3 keer per dag verschoond waardoor ze vaak zeiknat zijn of naar poep stinken. Je wordt er erg smerig van, maar je voelt je tenminste wel super nuttig. Deze dag ook het verdere rooster ingevuld voor de komende tijd en wat denk je ben je in Ghana moet Cindy nog in het weekend werken! Balen zeg........ Pfffffffff
’s Avonds hebben we lekker pannenkoeken gegeten bij het gastgezin van Carijn, heerlijk!

Donderdag en vrijdag heeft Claudia de payday van de microkredieten alleen gedaan omdat Hassan op het moment in Nederland is. Gelukkig geen problemen, want dan was er een taalprobleem geweest. Claudia heeft een plan gemaakt om dit project te verbeteren. Hierover wordt momenteel in Nederland gediscussieerd.
Alles met het doel; bereiken van financiële onafhankelijkheid voor de vrouwen. Het is in ieder geval goed te weten dat deze vrouwen echt worden geholpen met leningen tussen de 40 en 350 euro. Wat heel opmerkelijk is om te zien is dat het terugbetalingpercentage bijna 100% is. Hier telt je woord en trots veel sterker dan in het algemeen in Nederland. Toch was dat ooit ook zo in ons landje.. Als je hier niet betaalt, draait de hele groep ervoor op en kun je bedenken dat je dan geen fijn leven meer hebt hier. Gelukkig komt dit maar zelden voor.

Voor ons gevoel gaat het nu allemaal erg snel.. Nog een weekje en dan beginnen aan het Guinea Worm project. Na 3 weken hebben we dan nog een weekje bij ons gastgezin om wat leuke dingen met ze te gaan doen. Daarna gaan we naar Zuid-Afrika en dan nog maar een weekje Ghana voordat we weer naar huis gaan. Toch nog totaal 10 weken, maar het klinkt allemaal veel korter! We zijn hier nu ook alweer 12 weken aan het genieten... pfff.. wat gaat de tijd toch snel...

Bedankt voor alle reacties op de site, mailtjes, smsjes, telefoontjes... het doet ons goed, want stiekem missen we Nederland wel een beetje...... Maar wel een heel klein beetje!


Dikke kussen
C & C