Echt een super weekend gehad!

Na alle Malariashit, was Cindy woensdag al aardig opgeknapt. Dus het weekend kon deze keer doorgaan! Jippie!!!!!!! Nu hopen dat die K... muggen het wel goed genoeg vinden, 2x malaria.

Donderdag rond 13 uur vertrokken we met zijn 6-en naar Techiman. Dat is zo'n 3,5 uur in de Tro Tro, hobbel de bobbel. Maar deze keer hadden we geluk we mochten nu met z'n 3-en naast elkaar, dus gewoon ieder 1 stoel voor zichzelf en dat is hier zo'n luxe. Helemaal gelukkig dat we waren!
Nou zo'n 4 uur later kwamen we aan in Techiman, al onze broeken drijfnat van het zweten, heerlijk! Eenmaal een witte voet buiten de Tro Tro werden we omringt door taxichauffeurs. 'Abruni (witte) where are you going, I bring you.' En dan sleuren ze je al bijna mee. Jakob was de gelukkige die ons naar Nkoraza 'mocht' brengen. Met z'n 6-en in de taxi gepropt en een half uurtje later stonden we bij Operation Hand-in-Hand. Dit is opgezet door een Nederlandse dokter, Ineke Bosman. Hier worden geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen en een aantal volwassen opgevangen die verstoten zijn door de familie. Deze kinderen zijn vaak gevonden op de markt of in het bos waar ze zijn achtergelaten. Zij leven hier en hebben allemaal een verzorger.

Nadat we een super hutje toegewezen kregen, wilden we graag zelf koken. Lekker iets naar onze zin! Cindy, Carijn en Marleen hebben gezorgd voor spagetti met tomaat, champignons, knoflook, ui, kaas... kortom; heerlijk!
Na het eten was Claudia haar haar eindelijk aan de beurt! Die rot vlechten eruit! Met z'n alle even aan de slag en binnen een uur was Claudia ontpopt tot een rastavrouw... En veel haaruitval, niet normaal! Maar ja wie mooi wil zijn blijft kaal achter.

Vrijdagmorgen weer zelf aan de kook met als resultaat getoasted brood met kaas, tomaat en oregano.. Daarna hebben we een rondleiding gehad over het terrein. De kinderen komen, voor zover ze dat kunnen, op je afgerend om je eens lekker te knuffelen. Kwijl of geen kwijl, knuffelen zullen ze je!! De kinderen zien er zo gelukkig uit, niet te geloven na wat ze meegemaakt hebben. We kwamen ook bij een huisje waar ze sieraden maken. Dit doen ze zelf en wordt dan verkocht in Nederland en aan bezoekers van het project. Nog mooie sieraden ook! Cindy heeft de hele tijd hand in hand gestaan met een meisje. Die kwam naar Cindy toe en liet haar niet meer los!! Natuurlijk moesten we hier nog terug om wat in te slaan. We zijn daarna nog even Techiman ingegaan om inkopen te doen voor het avondeten van zaterdag. We hebben nog wat gegeten, maar dat viel uiteraard tegen na de heerlijke maaltijd van gisteren. 's Avonds in onze slaapkamer maakten we kennis met Herman, onze huishagedis. Een grote (30 cm), zwarte hagedis die poepjes achterliet in de kamer. Gelukkig schrikt hij nog meer van ons dan wij van hem.

Zaterdag vroeg op (6 uur) om naar de apen te gaan. Wat is een douche met de zon op je lichaam toch lekker! Jakob hadden we gevraagd om ons naar het Monkey Sanctuary te brengen. Na een dik half uur hobbelen opgepropt in de taxi, kwamen we aan in het dorpje. Met een gids gingen we de bossen in. Alleen de bossen waren het geld al waard! We hebben veel apen gezien en er kwam er zelfs 1 voor onze neus staan toen Cindy tegen een aap riep 'actie'!! Was wel even schrikken want hij keek erg boos. Daarna wilden we nog 'even' door naar de Kintampo Falls. Dit zou een half uurtje zijn, dachten we. Uiteindelijk zaten we bijna anderhalf uur opgepropt in de taxi. Bij een stadje konden we niet doorrijden omdat het 'Saladay' (oftewel; Suikerfeest) was. Een hele stoet mensen dansend over de straat en lachen naar die gekke witten in een taxi. De waterval was gelukkig het ritje waard. Een hele groep mensen kwamen bij de watervallen om Saladay te vieren met uiteraard veel herrie, wat ze hier muziek noemen. Na wat mooie foto's gingen we terug naar onze thuisbasis voor het weekend. We zijn ons eens lekker gaan uitleven in het sieradenshopje. Het was best wel duur voor deze begrippen, maar daarmee sponsor je tegelijkertijd een goed doel. Na ongeveer een uur verder en 250 euro armer met z'n 6-en (Anouk trekt het gemiddelde erg omhoog) gingen we weer naar ons huisje.. helemaal blij met de mooie sieraden. We zijn om 3 uur begonnen met het klaarmaken van een echte hollandse pot... Aardappelen met knoflook en olie, salade met tomaten komkommer wortelen en een knoflooksausje, en knakworsten!! Tja, het vlees van de markt is echt te ranzig om te eten.. Het was super lekker! Met wat wijntjes er biertjes op tafel (ja alweer) wilde Claudia wel op de hoogte worden gehouden van de eerste competitiewedstrijd van de dames van Swift. Na de geweldige uitslag van 23-11 kon ze heerlijk slapen. Herman here we come!! Maar dat heerlijke slapen kwam vooral omdat ze teveel biertjes gedronken had!

Zondag helaas alweer de laatste dag van dit relaxte weekend. Cindy en Carijn gingen weer met de pannen aan de slag.. resultaat: pannenkoeken EN wentelteefjes! Nadat we eerst de wentelteefjes hadden opgegeten, zaten we eigenlijk wel vol. We hadden nog flink wat pannenkoeken over die we aan de 'hostess' gegeven hebben. Na alles ingepakt te hebben werden we opgejaagd door de poetster. We gingen nog even wat drinken in het kleine openlucht-restaurantje en hoorden van 3 andere nederlanders, die er ook een weekend waren, dat ze toch een lekkere lunch gehad hebben... jaja... ONZE pannenkoeken!! Natuurlijk hebben ze er wel gewoon voor moeten betalen! Toen onze taxi arriveerde, kwam Dela (een gehandicapte man van 40) aangesneld. 'Driver, driver, wash car' is het enige wat hij zegt. Prachtig om een volwassen man zo blij te zien worden van een auto! Na een taxi en Tro Tro rit van samen ruim 4 uur waren we weer terug in het ondertussen vertrouwde Tamale. Helemaal moe en nog nagenietend van het FAN-TAS-TISCHE weekend..

We kunnen er weer tegenaan! Leo komt al over anderhalve week. Gaan we weer lekker een weekje reizen om de highlights van het land te zien. We hebben er nu al zin in!

We weten dat het steeds maar slechter weer wordt in Nederland, maar ook hier wordt het er niet beter op! Het wordt maar heter en heter en zelfs 's nachts is het zweten. We hebben geen idee hoe heet het hier is, maar het voelt aan als een graadje of 35-40. De zandstormen staan ons nog te wachten in november of december waarbij werkelijk alles onder het zand komt te zitten. Och ja, we zullen het wel zien. Veranderen kunnen we het toch niet... anders gaven we jullie er wel 10 graden bij van hier!


Dikke kussen
C & C