Een doodnormale week in Tamale...

Het begin van vorige week!
Maandag hebben Sanne, Anita, Anouk en Cindy nieuwe boeken gekocht voor het gehandicaptenproject. Boeken om te leren rekenen, engels, klok kijken e.d. We willen van voor af aan beginnen met de mensen zodat we weten waar hun niveau ligt. Dinsdag hebben we daar een nieuwe start meegemaakt. De mensen waren enthousiast over de nieuwe boeken, je moet wel heel veel geduld hebben. De meeste hebben een kort termijn geheugen, dus hetgeen wat je hen op maandag hebt geleerd daar hebben ze dinsdag al weer moeite mee. Het alfabet 20 maal herhalen daar moet je echt niet raar om staan te kijken. Geduld is een schone zaak in Ghana!

Woensdag tijdens het werken bij de gehandicapten kwam Fatimata ziek binnen. Ze was naar het Central Hospital geweest maar daar wilde ze haar niet helpen omdat ze niet verzekerd was. Haar verzekering gaat pas volgende maand in. Dit is een heel vreemd verhaal want alle gehandicapten in Ghana zijn GRATIS verzekerd. Maar ja dat heb je in Ghana.
Cindy met haar naar het West Hospital, daar werd ze wel geholpen maar omdat ik erbij was en blank ben moesten we natuurlijk betalen. Niet veel 2 Cedi (= 1.5 euro). Het is een heel gedoe in het ziekenhuis eerst naar een balie om te betalen, dan naar een balie voor je adresgegevens, dan naar een balie waar zusters je bloeddruk opmeten en dan uiteindelijk naar de dokter. Een geluk ik ben blank dus we hoefden niet in de rij van 3 uur te wachten. De diagnose werd gesteld en hoe!!!!!!!!!!! Ze hebben gegokt dat ze malaria had. We kregen een recept mee, door naar de apotheek. Bij de apotheek krijg je het bonnetje en moet je dat eerst weer ergens anders gaan betalen. Daarna weer terug om de medicijnen op te halen. Totaal 4 cedi voor de medicijnen moeten betalen. Omdat Fatimata erg arm is zijn we 's middags wat eten gaan halen en bij haar langs gaan brengen. Ze moet goed eten om weer beter te worden. Ook hier 4 cedi aan uitgegeven. Al met al, de eerste 8 euro (10 cedi) van de donaties hebben we uitgegeven aan deze zieke vrouw. Vandaag was ze weer aanwezig in de klas, ze is weer helemaal opgeknapt!

Afgelopen vrijdag is de chief van Tamale overleden.. wat een drama!! Hij regeerde al 40 jaar en was al over de 80 jaar oud. Je wordt hier meteen dezelfde dag begraven. Om aan te kondigen dat hij overleden is werden er schoten gelost. Alle winkels werden op slot gegooid en iedereen vertrok naar Chiefs Palace. Een hele stoet met de (open) grafkist trok door de stad. Een vrijwilliger wilde foto's maken maar dit werd haar niet in dank afgenomen. Ze werd aangevallen door een paar mannen en haar fotocamera werd afgepakt. Ze heeft hem later nog wel teruggekregen, daar heeft ze geluk mee gehad. Er hing een agressieve sfeer in de menigte. Mensen waren in trance van de trommelgeluiden. Nu wordt er een nieuwe chief gekozen, maar dat kan wel een tijdje duren.

Zaterdag moest Claudia werken omdat het de 15e was. Dit betekend payday van de microkredieten. Samen met Hassan naar een chief van de wijk waar de vrouwen zich verzamelen. 1 voor 1 komen ze dan betalen, de meesten betalen meer af dan afgesproken. Zo'n 45 vrouwen hebben die dag betaald. Ze groeten je allemaal erg vriendelijk in de lokale taal. Het enige wat je hoeft terug te zeggen is 'naa'.
Daarna zijn we met een paar anderen nog naar het zwembad gegaan, maar het was helaas geen goed weer. 's Avonds zijn we uiteten gegaan en aan de Rose geslagen! Hij was erg lekker en na ieder 3 glaasjes waren we behoorlijk teut...

Vandaag was er een meeting bij het gehandicaptenproject. Voor hun was het vandaag paydag (eigenlijk de 16e, maar dat was op zondag). De meeting was er omdat ze niet goed genoeg komen opdagen. Ze hebben nu plechtig beloofd om beter te komen en zo niet dan worden ze geweigerd. Er kunnen dan weer andere gehandicapten komen die wel graag willen.

We zijn aan het onderzoeken of wij een gehoorapparaat kunnen laten aanmeten voor Zeinab, een meisje van het gehandicaptenproject. Zij wil erg graag leren, maar hoort super slecht. Hier denkt iedereen dat ze doof is. In Tamale is geen hoorapparaat te krijgen, heel misschien in Accra. We gaan eerst naar de KNO arts om te kijken of ze uberhaupt haar gehoor kunnen meten. Zo ja, dan kunnen we er mee verder. Misschien zelfs om het te laten maken in NL.

Omdat het gehandicaptenproject niet helemaal loopt zoals het zou kunnen lopen, zijn Cindy, Anita en Sanne bezig met plannen om het te veranderen.

Nog even over het nieuws in Nederland over Ghana. Het klopt dat er veel regenoverlast is in het noorden van het land. Wij zitten ook in het noorden, maar niet in het uiterste noorden. Toen we vorige week naar Bolga gingen, waren de rivieren al helemaal overstroomt. Nu is het nog erger. Wij hebben er echter helemaal geen last van hier.

Enne, wendy, wij vinden die nipte nederlaag niet eens zo slecht! Het was toch tegen Desk.. Succes met je arm!

Bedankt voor alle berichtjes!

Liefs,
C & C