Namaste

Allereerst iedereen bedankt voor de vele felicitaties via sms, facebook en onze site, echt super leuk! De beschrijving van Claudia haar verjaardag komt later in dit verhaal..

De eerste paar dagen in Kathmandu hebben we om eerlijk te zijn niet heel veel gedaan, wat rondgehangen. Straatjes ontdekt in Thamel en omstreken, Monkey Temple bezocht en Durban Square, plein waar het er leuk is om mensen te bekijken.

Thamel is een toeristische wijk in Kathmandu waar het eigenlijk allemaal wel gebeurd. Je wordt afgezet in de vele winkels, de meeste guesthouses liggen in Thamel, veel toeristeninformatie plekken, hele leuke en lekkere eettentjes, er is van alles te doen en te beleven. Ook is Thamel een centrale plek voor andere bezienswaardigheden, het meeste ligt wel op loopafstand. Wanneer je in de avond door Thamel loopt komt er ineens vanuit het niets een kleine Nepalees mannetje naast je lopen en fluistert gluiperig:”You want hasjies, you want hasjies?”. Het is echt heel lachwekkend maar misschien moet je daarbij zijn… En overdag struikel je bijna over de mensen die tijgerbalsem verkopen, toch handig wanneer je misschien een stijve nek of zoiets krijgt.

De Monkey Temple lag hoog op een berg. Zo’n 700 traptreden omhoog, soms dus even uitrusten. Op het begin van de trap kwamen we een Engelsman tegen en zei: ”This is only the beginning”. Misschien zagen we er toen al uitgeput ofzo want de beste man was zo aan het lachen. De traptreden die ze hier hebben zijn voor lange benen ontworpen dus hoe doet de lokale bevolking dat!? Nou het ziet er bij de lokale bevolking in ieder geval veel makkelijker uit dan bij ons… Je aandacht werd wel afgeleid van het traplopen want er was van alles te zien. Apen, winkeltjes, lokale bevolking, nice view en more. Eenmaal boven een heel mooi uitzicht, je kon vanaf de tempel helemaal over de valley van Kathmandu kijken. En natuurlijk was de zonsondergang nog mooier vanuit de tempel.

Op de 26e zouden we om 5.30 uur opgehaald worden om te gaan vliegen dichtbij de Himalaya, een mountain flight noemen ze het hier. Maar, voor het eerst, geen taxi te bekennen. Hmm, de vlucht is al om 6.30, dus heel veel tijd hebben we niet. Zelf een taxi geregeld en met gierende banden naar het vliegveld. Wat een systeem, veel inefficiënter kan niet echt. Maar goed, de vlucht gaat ook niet op tijd, dus geen enkel probleem. Slechts 16 stoelen in het kleine vliegtuigje waarbij iedereen aan het raam kan zitten. Het was helder weer dus super mooie besneeuwde bergen kunnen zien. En waar het natuurlijk om ging, de Mount Everest! Als je hem dan toch niet beklimt, heb je hem in ieder geval wel gezien. Hier zeggen ze: “I didn’t climb the Mount Everest but I touched it with my hart!”, OOOOOOOOOO. Echt super om een keer mee te maken.

De volgende dag ging het fototoestel kapot, k*t!! Wat vooral jammer is, dat de prijzen hier een stuk hoger zijn dan in Nederland. We wilden een bepaalde camera hebben en hadden al op internet gezien dat deze in Nederland het goedkoopst te krijgen was voor 180 euro. De prijs hier begon met 300,-!! Dat het duurder is ok, maar dit gaat natuurlijk te ver. Na tig winkels, allerlei afdingtechnieken en een paar uur later, hebben we hem gekocht voor 228,-. Nee, 227,- lukte ècht niet.. Wel met een memorycard en tasje erbij.. Nou goed, uiteindelijk dan toch niet zoveel duurder dan in Nederland.

En dan is het 28 maart en Claudia wordt 30, haar o zo gewenste leeftijd ;-) ’s Nachts om 12 uur heeft Cindy taart geregeld met 30 kaarsjes. Dus Esther, je had gelijk in je berichtje, een super grote taart! Helderziend misschien?? 30 of niet, we moesten om 7 uur op het busstation zijn voor ons rafting avontuur. We bleken te gaan raften met 7 personen en een gids. Drie Nederlandse meisjes, 1 Nederlandse jongen en een Amerikaans meisje. De rivier was maar op een paar stukken flink wild, maar de super mooie omgeving maakt veel goed. We sliepen in een super schattig kampje met een paar tentjes. Geen elektriciteit en veel beesten, redelijk back to basic. Och ja, oordoppen in en je hoort al die beesten in en om je tent niet. Net of ze er niet zijn! Voordat we gingen slapen zag Cindy al iets van een muis of rat in ons tentje lopen, maar ja we moesten er toch slapen!

De volgende morgen via de brug de rivier over gegaan naar het kleine dorpje. Om 9 uur een geit geslacht zien worden is trouwens best vroeg, net na je ontbijt. Het raften was wat heftiger met veel ‘rapids’ (versnellingen). In 1 van de laatste rapids, Ladies Delight, zag de jongen het zal niet zitten. Dat kan toch niet goed gaan?! En inderdaad, hij viel uit de boot terwijl de rapid steeds heftiger werd. Omdat hij onder de boot kwam kon Claudia (die ernaast zat) hem eerst niet eens zien. Gelukkig al snel wel en samen trokken we hem terug in de boot. We beginnen iets nieuws hier: C & C rescue-team! Snel door peddelen want de rapid was nog een stuk langer. De boot helemaal recht op tegen de golven, super cool, zeker omdat wij helemaal vooraan zaten.

Later in de middag na het raften gingen we door naar Chitwan National Park. De jongen niet, dus wij met 6 meiden aan het wachten op ons busje. Dachten we.. Er stopte een vrachtwagen en onze tassen werden bovenop gegooid. We keken elkaar aan, zo van ‘moeten wij daar in’? Inderdaad, wij moesten samen met de chauffeur en nog een jongen in de cabine van de vrachtwagen. Superkrap en de chauffeur reed niet echt ‘westers’ zullen we maar zeggen. Levensgevaarlijk, maar natuurlijk wel een leuke ervaring achteraf.

De volgende dag beginnen we de dag in het park met een kayaktocht. Deze keer hoeven we zelf niks te doen, alleen maar te kijken. Over een heel ondiep riviertje, behoorlijk wat krokodillen gezien. Daarna gaan we naar de grote rivier om te kijken hoe olifanten gewassen worden. Natuurlijk is er weer een hele toeristische attractie van gemaakt want de toeristen mogen op de olifant gaan zitten. Claudia gaat er eerst op, de grootste olifant uitgezocht, en de olifant doet wat hij moet van zijn baasje, Claudia natspuiten. Cindy moest van de man via zijn slurf erop klimmen. Dus op de slurf gaan staan, aan de oren vastpakken en dan tilt de olifant je wel naar boven. Het idee was leuk en de uitvoering voor iedereen, behalve Cindy, nog leuker. Bijna boven verloor ze haar evenwicht en viel prachtig in de rivier. Iedereen lol natuurlijk!
’s Middags gaan we bovenop de olifant door de jungle. Ze noemen het jungle, maar wij vinden het eerder op een bos lijken. Een aparte ervaring om op een paar meter hoog op een olifant te zitten. We zien al snel wat we graag willen, een neushoorn. Als we stil zijn weet de neushoorn niet beter dat er alleen een olifant aankomt en hij gaat dan ook lekker verder met baden. We komen op een meter of 3! Als we dan verder gaan, moeten we door een behoorlijk dichtbegroeid deel. Die olifant trapt alles makkelijk plat, maar wij zitten zo hoog dat we veel takken en bladeren kunnen kussen. We zitten dan ook helemaal onder bladeren, beestjes, spinnenwebben en ga zo maar door. Jeuk!! Nog wat meer neushoorns gezien en daarna heel snel douchen want die jeuk ging echt niet meer weg..

En vertrekken we richting Bandipur. We gaan met een Nepalese bus, niet gemaakt voor onze ‘kontjes’. Na wat uurtjes hobbelen komen we aan in het kleine stadje. Het ligt behoorlijk hoog, dus mooi uitzicht tussen de bergen. Vredig dorpje, waar je heerlijk kan rondlopen.
Zometeen gaan we door naar Pokhara, de plaats waar Cindy veel van haar tijd zal doorbrengen. Voor Claudia zit het er al bijna op, nog een klein weekje en dan gaat ze alweer naar Nederland, de tijd vliegt!
Tibet is er helaas niet van gekomen omdat de grenzen gesloten zijn in verband met politieke onrust maar misschien dat Cindy dit later nog gaat meepakken in haar verdere trip.

Wie o wie heeft ons foto's en video's kado gedaan? Thx daarvoor en maak jezelf even bekend!

Dikke kus
C & C