Het einde nadert...
Door: Cindy
Blijf op de hoogte en volg Cindy & Claudia
28 Mei 2011 | Nepal, Pokhara
Zo het laaste verslag was wel heel erg lang, dat zal ik jullie niet meer aandoen! Dus bij deze zal ik het proberen kort te houden en alleen de highlights toe te lichten.
Dit zal één van de laatste verslagen zijn, mijn tijd hier in Nepal zit er bijna op. Zo voelt het tenminste! Maar voordat ik naar huis ga, ga ik eerst nog 10 dagen van Tibet genieten samen met drie andere meiden. Nu hopen dat alles goed gaat, je weet het hier namelijk maar nooit, er kan zo maar weer een staking zijn ofzo…
Vaders en zus zijn alweer twee weken weg, wat gaat de tijd toch snel! Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Wat gaat de tijd snel… Hier wordt het warmer en warmer, veel regen! Ik had verwacht het erg te vinden maar regen kan zo fijn zijn wanneer de temperatuur stijgt en stijgt. Tijdens die warmte heb ik mezelf toch nog in beweging kunnen brengen.
Dus bij deze het hoofdstuk: Ik ben….
Ik ben een dag gaan motorrijden met Hearts & Tears, eerst les in de ochtend op een oefenterrein en daarna de weg op. Levensgevaarlijk maar wel super leuk! Eigenlijk ging het me best goed af, na een tijdje…
Ik ben samen met Simone (Deense vrijwilliger) naar de World Peace Pagoda gelopen, wij om 5 uur opgestaan in verband met de warmte. Om 5:45 uur zijn we begonnen met lopen. Het zou maar 1,5 uur door de jungle lopen zijn naar de top. Maar helaas, wij waren verdwaald. Dus in plaats van 1,5 uur is het 3 uur geworden! Eenmaal boven Simone helemaal onder de bloedzuigers, terwijl we bergschoenen en een lange broek droegen. Ik was gelukkig vrij van bloedzuigers maar ik was de gelukkige die Simone ervan mocht bevrijden. Ik dacht alles al meegemaakt te hebben, qua beesten hier, maar niet dus.
Boven hebben we even genoten van het uitzicht en de Pagoda natuurlijk, gelukkig was het deze dag een heldere dag dus mooi uitzicht. Terwijl wij zaten te genieten en eigenlijk ook uit te rusten, uit te zweten en bloed af te deppen kwamen er tot onze verbazing mensen boven op slippers, hakken, jurkjes en ga zo maar door. Nog geen zweetdruppeltje te bekennen. Bleek er dus gewoon een makkelijke weg te zijn en een bushalte! Maar ja wij hadden avontuur…
De weg terug, dat zou een makkie zijn want nu wisten we zeker de weg. Wij flink aan het kletsen tijdens het lopen en opeens waren we aan de andere kant van de weg! Weer verdwaald en nu nog meer dan eerst, er was namelijk geen pad meer te bekennen. Toch maar doorgelopen en uiteindelijk zagen we een resort en zijn we via de keuken van het resort binnen geklommen. Bleken we dus aan de andere kant van het water te zitten. Moesten we nog oversteken met een boot ook.
Dan denk je ’s morgen ff naar de World Peace Pagoda te gaan, nou voor ons dus niet ff maar we hebben wel lol gehad!
Ik ben samen met Bhim nu echt gestart met de field visits van het microkredieten project. Eerste moesten we samen nog heel wat werk verrichten voor de scholarship kinderen maar nu echt eindelijk de microkredieten. Samen op de motor crossen we heel Pokhara en omstreken rond om de vrouwen te bezoeken en te praten over hun kleine bedrijfjes zoals, geiten boerderij, buffalo boerderij, varkens boerderij, kleding naaien, groente verkopen en ga zo maar door. Wanneer ik thuis ben kan ik een spreekbuurt geven over een buffalo, dus wie interesse heeft kan zich uiteraard aanmelden… Niet alle vrouwen wonen dichtbij de weg, dus soms is het een heel stuk berg op of af. En met dit weer betekend dat natuurlijk weer zweten! Maar het is echt heel leuk om te doen alleen jammer dat er ook een administratieve kant bij hoort. Na Tibet nog vier gezinnen te gaan!
Ik ben natuurlijk ook nog een paar keer de kroeg in geweest! Heel gezellig en nog steeds kan ik niet wennen aan die rockende Nepalezen met lang haar. Ook de liedjes die ze zingen die hebben hier een hele andere tekst dan bij ons. Maar het levert hilarische momenten op. Eén avond zaten we ‘aandachtig’ te luisteren, breekt er een knockpartij uit voor het podium! 20 kleine Nepalezen jongens gingen met elkaar op de vuist. Ff serieus dat zag er zelfs grappig uit.
Ik ben klaar! Kort genoeg?
Morgen tas maar weer eens inpakken voor Tibet. Ik heb er zin en ik ga ervan genieten want voordat ik weet is het voorbij…
XX
Dit zal één van de laatste verslagen zijn, mijn tijd hier in Nepal zit er bijna op. Zo voelt het tenminste! Maar voordat ik naar huis ga, ga ik eerst nog 10 dagen van Tibet genieten samen met drie andere meiden. Nu hopen dat alles goed gaat, je weet het hier namelijk maar nooit, er kan zo maar weer een staking zijn ofzo…
Vaders en zus zijn alweer twee weken weg, wat gaat de tijd toch snel! Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Wat gaat de tijd snel… Hier wordt het warmer en warmer, veel regen! Ik had verwacht het erg te vinden maar regen kan zo fijn zijn wanneer de temperatuur stijgt en stijgt. Tijdens die warmte heb ik mezelf toch nog in beweging kunnen brengen.
Dus bij deze het hoofdstuk: Ik ben….
Ik ben een dag gaan motorrijden met Hearts & Tears, eerst les in de ochtend op een oefenterrein en daarna de weg op. Levensgevaarlijk maar wel super leuk! Eigenlijk ging het me best goed af, na een tijdje…
Ik ben samen met Simone (Deense vrijwilliger) naar de World Peace Pagoda gelopen, wij om 5 uur opgestaan in verband met de warmte. Om 5:45 uur zijn we begonnen met lopen. Het zou maar 1,5 uur door de jungle lopen zijn naar de top. Maar helaas, wij waren verdwaald. Dus in plaats van 1,5 uur is het 3 uur geworden! Eenmaal boven Simone helemaal onder de bloedzuigers, terwijl we bergschoenen en een lange broek droegen. Ik was gelukkig vrij van bloedzuigers maar ik was de gelukkige die Simone ervan mocht bevrijden. Ik dacht alles al meegemaakt te hebben, qua beesten hier, maar niet dus.
Boven hebben we even genoten van het uitzicht en de Pagoda natuurlijk, gelukkig was het deze dag een heldere dag dus mooi uitzicht. Terwijl wij zaten te genieten en eigenlijk ook uit te rusten, uit te zweten en bloed af te deppen kwamen er tot onze verbazing mensen boven op slippers, hakken, jurkjes en ga zo maar door. Nog geen zweetdruppeltje te bekennen. Bleek er dus gewoon een makkelijke weg te zijn en een bushalte! Maar ja wij hadden avontuur…
De weg terug, dat zou een makkie zijn want nu wisten we zeker de weg. Wij flink aan het kletsen tijdens het lopen en opeens waren we aan de andere kant van de weg! Weer verdwaald en nu nog meer dan eerst, er was namelijk geen pad meer te bekennen. Toch maar doorgelopen en uiteindelijk zagen we een resort en zijn we via de keuken van het resort binnen geklommen. Bleken we dus aan de andere kant van het water te zitten. Moesten we nog oversteken met een boot ook.
Dan denk je ’s morgen ff naar de World Peace Pagoda te gaan, nou voor ons dus niet ff maar we hebben wel lol gehad!
Ik ben samen met Bhim nu echt gestart met de field visits van het microkredieten project. Eerste moesten we samen nog heel wat werk verrichten voor de scholarship kinderen maar nu echt eindelijk de microkredieten. Samen op de motor crossen we heel Pokhara en omstreken rond om de vrouwen te bezoeken en te praten over hun kleine bedrijfjes zoals, geiten boerderij, buffalo boerderij, varkens boerderij, kleding naaien, groente verkopen en ga zo maar door. Wanneer ik thuis ben kan ik een spreekbuurt geven over een buffalo, dus wie interesse heeft kan zich uiteraard aanmelden… Niet alle vrouwen wonen dichtbij de weg, dus soms is het een heel stuk berg op of af. En met dit weer betekend dat natuurlijk weer zweten! Maar het is echt heel leuk om te doen alleen jammer dat er ook een administratieve kant bij hoort. Na Tibet nog vier gezinnen te gaan!
Ik ben natuurlijk ook nog een paar keer de kroeg in geweest! Heel gezellig en nog steeds kan ik niet wennen aan die rockende Nepalezen met lang haar. Ook de liedjes die ze zingen die hebben hier een hele andere tekst dan bij ons. Maar het levert hilarische momenten op. Eén avond zaten we ‘aandachtig’ te luisteren, breekt er een knockpartij uit voor het podium! 20 kleine Nepalezen jongens gingen met elkaar op de vuist. Ff serieus dat zag er zelfs grappig uit.
Ik ben klaar! Kort genoeg?
Morgen tas maar weer eens inpakken voor Tibet. Ik heb er zin en ik ga ervan genieten want voordat ik weet is het voorbij…
XX
-
28 Mei 2011 - 11:59
Henk:
Cindy, je geeft een staaltje te kennen van vrouwelijke topografie, heerlijk om te lezen.
Veel plezier in Tibet en maar weer opkijken van allerlei "vreemde" dieren.
groetjes Henk -
28 Mei 2011 - 15:38
Wendy:
Hey zus,
Dan is het maar goed dat wij op de laatste dag niet effe naar de pagoda gingen????
Ha ha ha!
Heel veel plezier in Tibet!
Tot snel -
28 Mei 2011 - 16:55
Claudia:
Ik wil ook naar TIBETTTTTTT... ik denk dat het super gaaf gaat worden, geniet ervan!
Ik lees het wel, je mist mij duidelijk voor de navigatie! Ha, ben ik normaal toch nog ergens nuttig voor.. Nog 25 dagen, de tijd gaat inderdaad snel.. gelukkig!!
Dikke kus -
28 Mei 2011 - 17:25
Ardwin & Marjan`:
He die Cindy
Echt super dat we je even live hebben gezien via de Skype. Ardwin heeft zelfs foto's gemaakt hoe ik me in allerlei bochten moest wringen voor de speakers, ha ha. En dan nog onverstaanbaar! We sturen ze je wel een x toe als je ook nog een x wilt lachen...
Geniet ze in Tibet, wat je ook gaat bezoeken! Doe maar een mooie wens voor jou en Claudia daarboven op die berg.
Heel veel liefs van ons tweetjes uit Eindhoven. -
30 Mei 2011 - 06:49
Willemien:
Hoi Cindy,
Wat een avonturen weer, straks lijkt normaal werken in het begin erg saai.
Het lijkt mij eng om daar te verdwalen, gelukkig was je niet alleen!
Ik wil mee naar Tibet... lijkt me grandioos. Ben benieuwd naar je verslag/foto's.
groetjes
Willemien -
30 Mei 2011 - 09:58
Koutje:
hey skattie,
Ik had je nog teruggesmst maar mn smsjes zijn denk ik niet aangekomen, op beide telnumrs niet!
Anyway je bent nu al in tibet als t goed is. Geniet ervan, heel veel plzr!
Wij gaan a.s. donderdag eindelijk nr Thailand, dus gaat helemaal goed komen.
Ik zie en lees je gauw..
dikke kus -
31 Mei 2011 - 11:25
Esther:
Hey Cindy,
Wat een prachtig verhaal weer, tjemig die bloedzuigers jakkie. moest meteen aan Rambo denken ha ha.
En wat een skitterende foto's. mooi man.
Geniet ervan in Tibet, weer een ervaring rijker, je kan zo wel al veel dingen afvinken, of staat er nog genoeg op je lijstje. Oooh en jouw vrouw is jaloers.....als da maar geen geruzie wordt, hi hi.
Niet weer verdwalen hè.
Veel liefs Esther -xxx- -
02 Juni 2011 - 21:12
Henny:
Hoi Cindy,
Beetje een late reactie maar ja druk druk druk. Bah die bloedzuigers!!!!! Intussen zijn we weekend weg geweest met bepaalde iemanden en was zoals altijd weer heel goed gegaan. Wij houden Claudia wel bezig en zoals altijd vermaakt ze zich wel (maar mis je wel hoor). Volgende week op Pinksterkamp. We kijken er allemaal naar uit.
Hou je taai en tot mails.
Groetjes Henny XXX -
03 Juni 2011 - 12:54
Peggy:
Hey Cin,
Heel veel plezier in Tibet!! Al een genot om naar die leuke en mooie foto's te kijken.
Ik zie je op bijna alle foto's met een smile van oor tot oor.
Dat zegt genoeg over je genieten..
liefs knuffel Peg@picasso -
06 Juni 2011 - 11:49
Marleen (ghana):
Meid, wat heerlijk om dit allemaal weer te lezen. Zie t helemaal voor me: bloedzuigers, verdwaald, motorrijden....! Nu aan t genieten? Je zal wel weer veel mooie dingen meemaken. GENIET zou ik zeggen! Maar dat komt volgens mij wel goed! Claudia; sterkte nog even! Gelukkig gaat de tijd snel! Liefs, Marleen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
