Travelling around Nepal!
Door: Cindy
Blijf op de hoogte en volg Cindy & Claudia
14 Mei 2011 | Nepal, Pokhara
Wat zijn deze twee weken voorbij gevolgen! Vandaag zijn Wendy en ons pap weer vertrokken naar Kathmandu, om morgen terug naar ons fantastische thuishaven te vliegen. Er waren vandaag wel wat stremmingen. Eigenlijk zouden ze vanochtend om 7:30 uur de bus pakken naar Kathmandu maar er was vandaag een staking! Geen bus te bekennen op het busstation en nu?? Alles ligt plat in Nepal, restaurants en winkels hebben hun rolluiken halfstok of zijn gesloten, taxi’s rijden niet, er is geen school, mensen zijn allemaal vrij, veel politie op straat.
Maar gelukkig werkt er nog een minuscuul percentage van de Nepalese bevolking. Er was een mannetje aanwezig op het lege busstation die wel een vliegticket kon regelen. Want de vliegtuigen vlogen wel. Nou dan maar een vliegticket, ze hadden niet echt een andere optie! Om 15:00 uur vandaag vliegen ze als het weer goed blijft naar Kathmandu. Als het goed is zijn ze op dit moment aan het inchecken. Dag Wen en vaders!!!!!!!!
Voor deze dag zijn we extreem druk geweest met reizen. Om maar een zo goed mogelijk beeld te krijgen van Nepal. Ik had natuurlijk al wel wat gezien met Claudia maar toch is het ons gelukt om allemaal nieuwe dingen te doen en nog kwamen we tijd tekort.
We zijn begonnen in Kathmandu, ik ben daar na Koninginnedag naar toe gevlogen. Binnen 25 minuten stond ik met beide benen op de luchthaven van Kathmandu, met de bus doe je er ruim 8 uur over. Was toch wel blij met deze spontane actie. In de 25 minuten krijg je in het vliegtuigje snoep, pinda’s en een soda. Echt de stewardess vloog door het toestel om dit allemaal binnen de vliegtijd voor elkaar te krijgen. Schitterend, je krijgt hier wel waar voor je geld.
In Kathmandu heb ik ingecheckt in het Souvenirs Guesthouse, een tip van iemand. Wat een vriendelijk mensen. Prima kamer voor even een dutje te doen, had natuurlijk niet zo heel veel geslapen die nacht en het zou nog wel een paar uur duren voordat de fam zou arriveren. Lig ik net lekker, krijg ik een sms van Wendy ze waren al geland. Ik spring uit het bed, ren naar beneden en samen met de eigenaar van het hotel zijn we naar het vliegveld gescheurd. Gelukkig nog net op tijd om ze te verwelkomen. Wat fijn om elkaar weer te zien, maar na een uur is het net of dat het niet anders is geweest, zo snel weer heel normaal. ’s Avonds Wendy en ons pap kennis laten maken met Nepalees eten. Gelukkig vonden ze het lekker.
De volgende dag was het tijd voor de sightseeing in de valley van Kathmandu. We werden vergezeld door een chauffeur en een ‘gids’. We zijn naar Bodhnath gegaan, een stupa met de ogen van Buddha er op. De ogen van Buddha kijken naar iedereen hetzelfde, iedereen is gelijk. Toch raar deze betekenis met een kastensysteem. Daarna zijn we doorgegaan naar Pashupatinath, Nepal’s belangrijkste Hindu tempel. Crematies zijn er weer aan de lopende band. Tijdens de crematie offeren ze bloemen, geld en dergelijke. Dit gooien ze allemaal in de heilige rivier, zien we in een keer iemand in het water duiken en hij pakt zo het geld eruit. Niemand die er iets van zegt. Dit is toch aso!
Bij deze tempel hadden ze ook een soort van een bejaardentehuis, zo mooi om te zien al die oude mensjes en het is zo bijzonder voor hier om zo’n plek te hebben. Tijdens ons bezoekje waren er een man en vrouw een soort bejaarden tikkertje aan het doen. Achter elkaar aan rennen enzo, zo grappig om te zien. Ik heb echt in een deuk gelegen.
Na deze fantastische plek was het tijd voor Patan, Durban Square. Een plein met allemaal tempels en het Royal Palace. Hier lekker op een terrasje gezeten en van de omgeving genoten. Toen we hier alles wel hadden gezien was het al tegen vieren en toen gingen we nog naar Kirtipur, ook een Durban Square niet zo heel bijzonder maar de rit er naar toe was wel speciaal. De chauffeur had al meerdere malen gezegd bijna geen benzine meer te hebben, hij moest nodig tanken. Maar Nepal heeft een benzine probleem, elke dag komen er maar een aantal liters benzine over vanuit India. Tankstations zijn gesloten, tegen de middag gaan ze open maar dan staat er al een wachtrij met auto’s en motoren. Soms staan deze mensen de hele dag te wachten op een jerrycan met benzine. Wanneer je helemaal pech hebt is de benzine net op als je aan de beurt bent. Wij hadden ook pech, midden op een berg stopte de auto er mee. Geen benzine meer, gelukkig had de chauffeur nog vier liter benzine achterin de kofferbak. Op de weg terug was het dus hoognodig om te tanken maar het was overal te druk en helaas zat het verkeer ons ook nog eens niet mee. We hebben twee uur over 10 kilometer gedaan. En dan zeggen wij dat Amsterdam druk is, echt niet!
De volgende dag zijn we met de eigenaar van het hotel naar Baktapur gegaan. Een gezellige oude stad met allerlei pleinen en kleine Newari huisjes. De hele middag rond gelopen, genoeg bezienswaardigheden. Vanuit één tempel kon je de hele stad zien, daar stonden Wendy en ik van te genieten totdat het moment daar was dat we door een jongen, die niet helemaal goed was, op onze voeten werden gekust. Eerst had hij Wendy te pakken, Wendy begint te gillen dus ik verschiet me rot en op dat moment voel ik ook iets nattigs aan mijn voeten. Daar een paar treden naar beneden zat de schuldige! Toen we met de trap naar beneden wilde lopen, stond hij ons op te wachten om onze voeten weer te bevochtigen met snot en kwijl. Toch niet echt de bedoeling, ik heb maar NO NO NO geroepen en wat arm zwaai bewegingen gemaakt en dat hielp gelukkig.
Na zoveel gezien te hebben in Kathmandu zijn we de volgende dag naar Pokhara gevlogen. In Pokhara hebben we gerelaxt, een waterfiets gehuurd en in het lake gezwommen. Ook heb ik ze het weeshuis laten zien. Vlakbij Pokhara is de berg Sarangkot (1593 meter) die kun je vanaf het lake mooi zien. Die wilde ik wel eens beklimmen. Dat fantastische idee geopperd en de fam vond het ook wel een goed idee. Dus de volgende dag wij onze fantastische wandelschoenen aangetrokken, rugzakje mee met spullen voor een overnachting en we waren er helemaal klaar voor. Rond 9:00 uur zijn we begonnen met lopen uit Damside, eerst nog even ontbeten in Lakeside en we waren er helemaal klaar voor. Om 16:15 uur waren we eindelijk boven, na een paar keer verkeerd gelopen te zijn of ja verkeerd, gewoon niet de kortste route. Wat een hel, wie had dit ook al weer bedacht? Ikke!, dus niemand die ik de schuld kon geven. Het was die dag 39 graden en alleen maar klimmen. Maar toen we eindelijk helemaal aan het topje waren was het zo mooi! Dus wel de moeite waard. De volgende dag berg af ging een stuk makkelijker, gelukkig… Voordat we het wisten waren we weer beneden. Onderweg werden we uitgenodigd voor de befaamde Nepalese thee. Lief toch, ik heb nog nooit een vreemde uitgenodigd voor de thee. Misschien toch eens doen wanneer ik thuis ben, is best gezellig.
Eindelijk was de dag dan daar van het raften, ik had er zo naar uitgekeken! Deze keer was de raftingtrip 3 dagen op de heilige rivier de Kaligandaki. De eerste dag moesten we eerst drie uur met de bus voordat we bij het startingpoint waren. Maar de trip er naar toe was al mooi, wel weer erg hobbelig. Bij het startingpoint moesten we meteen hard aan het werk. De lunch moest klaar gemaakt worden, het water moest gehaald worden, boten opgepompt en alle spullen in laden en klaar waren we er voor. Binnen 15 minuten zouden we twee grote rapids krijgen en die kregen we, zo gaaf! Gelukkig is niemand eruit gevallen. Het water was een stuk wilder dan de Trisuli, hier hadden we rapid after rapid. Aan het eind van de middag ons kamp opgeslagen, op een afgelegen strandje aan de rivier. Toch een tijdje geleden, kamperen! De WC werd gemaakt, gewoon een gat in de grond met een doek eromheen. Wanneer je naar de WC moest, moest je een helm meenemen zodat iedereen kon zien dat de WC bezet was. We hadden een crew bij ons die echt van alle markten thuis waren! Ze zagen er goed uit (zeker onze gids), konden koken, konden bouwen, waren gezellig, waren creatief, schoonmaken waren ze ook niet vies van en het allerbelangrijkste op de rivier waren ze fantastisch!
Na een niet zo heerlijke nacht geslapen te hebben, we sliepen namelijk op een heel heel dun matje, was het tijd voor dag twee. De hele dag raften, JOEHOE! In totaal waren we met zeven toeristen (3 duiters, 1 belg en wij) en vier bemanningsleden. Eén boot met alle bagage, twee kayakers en onze boot. De duitse man, was een bijzonder type, zou volgens hem zelf ook wel als guide kunnen fungeren. Hij was er echt over aan het doordrammen. Nou uiteindelijk heeft onze guide hem de leiding gegeven en vijf minuten later lagen we allemaal in het water! Hij had een rots over het hoofd gezien. Eenmaal terug in de boot was hij gelukkig erg stil en was zijn grote mond over. Sommige van ons waren lichtelijk beschadigd door deze val maar grote ongelukken bleven weg. De rest van de dag zijn we nog wel vaker in het water gevallen maar dan redelijk veilig. Helaas hadden we aan het eind van deze dag niet zo’n mooi weer, moesten dus snel het kamp opbouwen en schuilen voor de regen. Jammer van het kampvuur en de lekkere biertjes, het had zo leuk kunnen zijn.
Laatste dag alweer, deze dag hadden we maar twee rapids en daar zou de boot wel om kunnen klappen! Maar helaas was het niet gelukt. Dus toen maar op het vlakke water de boot laten omklappen. Van rotsen afgesprongen, gezwommen en toen was het einde van de raftingtrip alweer daar. We moesten helaas nog vijf uur rijden met de bus terug naar Pokhara. ’s Avonds als afsluiting hebben we met zijn allen gegeten en gedronken bij Busy Bee, erg gezellig!
Helaas moesten we de volgende dag weer vroeg opstaan om naar Jomsom (2800 meter), plaatsje in het noorden van Nepal, te vertrekken. Vanuit daar kun je verschillende dag trekkingen ondernemen. De vlucht was fantastisch! Eerste dag naar Muktinath (3710 meter) gereden met een jeep, lekker op elkaar gepropt. Zo mooi, het is een beetje zoals een maanlandschap maar dan toch iets anders, hahaha. De rit duurde zo’n twee uur. Het is een pelgrimsoord voor Boeddhisten, dus veel tempels. Maar wanneer je er een gezien hebt heb je de rest ook gezien. Dus wij hebben heerlijk in het zonnetje gegeten en daarna rondgelopen. De terugrit ging een stuk sneller, we hadden namelijk een chauffeur die scheurde als een gek. Regelmatig vlogen we een meter de lucht in. Toch weer een ervaring rijker. Terug in Jomsom genoten van alle besneeuwde bergtoppen die te zien waren met een lekker zonnetje erbij. De man waar we ons terug ticket bij geboekt hebben, had ons uitgenodigd voor snacks en lokale whisky. Helemaal volgestopt met snacks moesten we om 20:00 uur gaan eten in ons hotel, dat hadden we helaas afgesproken. Gelukkig was het eten niet te eten dus we konden alles gewoon laten staan.
De volgende dag zijn Wendy en ik naar Marpha (2670 meter) gelopen, zo’n twee a drie uur lopen vanuit Jomsom en het was weer zo mooi. Marpha is het appeldorp van Nepal, super leuk klein stadje. Na een paar uur zijn Wendy en ik teruggelopen naar Jomsom en we hadden de short cut genomen. Nog mooier ook nog. Onderweg kwamen we nog vijf hele grote aasgieren tegen die een Buffalo aan het verscheuren waren. Ons hebben ze in ieder geval met rust gelaten. Binnen anderhalf uur waren we alweer terug in Jomsom. En na deze dag zat het er al weer op! De volgende dag vlogen we heel vroeg terug naar Pokhara en de laatste dag hebben we alleen maar gewinkeld en gegeten en gedronken.
Maandag weer aan de slag in het weeshuis. Morgen eerst een hele dag motorrijden, ben benieuwd!
Pap en Wen bedankt voor de gezelligheid en tot over 39 dagen!
Tot snel iedereen! Bedankt voor jullie interesse, echt super!
XX
Maar gelukkig werkt er nog een minuscuul percentage van de Nepalese bevolking. Er was een mannetje aanwezig op het lege busstation die wel een vliegticket kon regelen. Want de vliegtuigen vlogen wel. Nou dan maar een vliegticket, ze hadden niet echt een andere optie! Om 15:00 uur vandaag vliegen ze als het weer goed blijft naar Kathmandu. Als het goed is zijn ze op dit moment aan het inchecken. Dag Wen en vaders!!!!!!!!
Voor deze dag zijn we extreem druk geweest met reizen. Om maar een zo goed mogelijk beeld te krijgen van Nepal. Ik had natuurlijk al wel wat gezien met Claudia maar toch is het ons gelukt om allemaal nieuwe dingen te doen en nog kwamen we tijd tekort.
We zijn begonnen in Kathmandu, ik ben daar na Koninginnedag naar toe gevlogen. Binnen 25 minuten stond ik met beide benen op de luchthaven van Kathmandu, met de bus doe je er ruim 8 uur over. Was toch wel blij met deze spontane actie. In de 25 minuten krijg je in het vliegtuigje snoep, pinda’s en een soda. Echt de stewardess vloog door het toestel om dit allemaal binnen de vliegtijd voor elkaar te krijgen. Schitterend, je krijgt hier wel waar voor je geld.
In Kathmandu heb ik ingecheckt in het Souvenirs Guesthouse, een tip van iemand. Wat een vriendelijk mensen. Prima kamer voor even een dutje te doen, had natuurlijk niet zo heel veel geslapen die nacht en het zou nog wel een paar uur duren voordat de fam zou arriveren. Lig ik net lekker, krijg ik een sms van Wendy ze waren al geland. Ik spring uit het bed, ren naar beneden en samen met de eigenaar van het hotel zijn we naar het vliegveld gescheurd. Gelukkig nog net op tijd om ze te verwelkomen. Wat fijn om elkaar weer te zien, maar na een uur is het net of dat het niet anders is geweest, zo snel weer heel normaal. ’s Avonds Wendy en ons pap kennis laten maken met Nepalees eten. Gelukkig vonden ze het lekker.
De volgende dag was het tijd voor de sightseeing in de valley van Kathmandu. We werden vergezeld door een chauffeur en een ‘gids’. We zijn naar Bodhnath gegaan, een stupa met de ogen van Buddha er op. De ogen van Buddha kijken naar iedereen hetzelfde, iedereen is gelijk. Toch raar deze betekenis met een kastensysteem. Daarna zijn we doorgegaan naar Pashupatinath, Nepal’s belangrijkste Hindu tempel. Crematies zijn er weer aan de lopende band. Tijdens de crematie offeren ze bloemen, geld en dergelijke. Dit gooien ze allemaal in de heilige rivier, zien we in een keer iemand in het water duiken en hij pakt zo het geld eruit. Niemand die er iets van zegt. Dit is toch aso!
Bij deze tempel hadden ze ook een soort van een bejaardentehuis, zo mooi om te zien al die oude mensjes en het is zo bijzonder voor hier om zo’n plek te hebben. Tijdens ons bezoekje waren er een man en vrouw een soort bejaarden tikkertje aan het doen. Achter elkaar aan rennen enzo, zo grappig om te zien. Ik heb echt in een deuk gelegen.
Na deze fantastische plek was het tijd voor Patan, Durban Square. Een plein met allemaal tempels en het Royal Palace. Hier lekker op een terrasje gezeten en van de omgeving genoten. Toen we hier alles wel hadden gezien was het al tegen vieren en toen gingen we nog naar Kirtipur, ook een Durban Square niet zo heel bijzonder maar de rit er naar toe was wel speciaal. De chauffeur had al meerdere malen gezegd bijna geen benzine meer te hebben, hij moest nodig tanken. Maar Nepal heeft een benzine probleem, elke dag komen er maar een aantal liters benzine over vanuit India. Tankstations zijn gesloten, tegen de middag gaan ze open maar dan staat er al een wachtrij met auto’s en motoren. Soms staan deze mensen de hele dag te wachten op een jerrycan met benzine. Wanneer je helemaal pech hebt is de benzine net op als je aan de beurt bent. Wij hadden ook pech, midden op een berg stopte de auto er mee. Geen benzine meer, gelukkig had de chauffeur nog vier liter benzine achterin de kofferbak. Op de weg terug was het dus hoognodig om te tanken maar het was overal te druk en helaas zat het verkeer ons ook nog eens niet mee. We hebben twee uur over 10 kilometer gedaan. En dan zeggen wij dat Amsterdam druk is, echt niet!
De volgende dag zijn we met de eigenaar van het hotel naar Baktapur gegaan. Een gezellige oude stad met allerlei pleinen en kleine Newari huisjes. De hele middag rond gelopen, genoeg bezienswaardigheden. Vanuit één tempel kon je de hele stad zien, daar stonden Wendy en ik van te genieten totdat het moment daar was dat we door een jongen, die niet helemaal goed was, op onze voeten werden gekust. Eerst had hij Wendy te pakken, Wendy begint te gillen dus ik verschiet me rot en op dat moment voel ik ook iets nattigs aan mijn voeten. Daar een paar treden naar beneden zat de schuldige! Toen we met de trap naar beneden wilde lopen, stond hij ons op te wachten om onze voeten weer te bevochtigen met snot en kwijl. Toch niet echt de bedoeling, ik heb maar NO NO NO geroepen en wat arm zwaai bewegingen gemaakt en dat hielp gelukkig.
Na zoveel gezien te hebben in Kathmandu zijn we de volgende dag naar Pokhara gevlogen. In Pokhara hebben we gerelaxt, een waterfiets gehuurd en in het lake gezwommen. Ook heb ik ze het weeshuis laten zien. Vlakbij Pokhara is de berg Sarangkot (1593 meter) die kun je vanaf het lake mooi zien. Die wilde ik wel eens beklimmen. Dat fantastische idee geopperd en de fam vond het ook wel een goed idee. Dus de volgende dag wij onze fantastische wandelschoenen aangetrokken, rugzakje mee met spullen voor een overnachting en we waren er helemaal klaar voor. Rond 9:00 uur zijn we begonnen met lopen uit Damside, eerst nog even ontbeten in Lakeside en we waren er helemaal klaar voor. Om 16:15 uur waren we eindelijk boven, na een paar keer verkeerd gelopen te zijn of ja verkeerd, gewoon niet de kortste route. Wat een hel, wie had dit ook al weer bedacht? Ikke!, dus niemand die ik de schuld kon geven. Het was die dag 39 graden en alleen maar klimmen. Maar toen we eindelijk helemaal aan het topje waren was het zo mooi! Dus wel de moeite waard. De volgende dag berg af ging een stuk makkelijker, gelukkig… Voordat we het wisten waren we weer beneden. Onderweg werden we uitgenodigd voor de befaamde Nepalese thee. Lief toch, ik heb nog nooit een vreemde uitgenodigd voor de thee. Misschien toch eens doen wanneer ik thuis ben, is best gezellig.
Eindelijk was de dag dan daar van het raften, ik had er zo naar uitgekeken! Deze keer was de raftingtrip 3 dagen op de heilige rivier de Kaligandaki. De eerste dag moesten we eerst drie uur met de bus voordat we bij het startingpoint waren. Maar de trip er naar toe was al mooi, wel weer erg hobbelig. Bij het startingpoint moesten we meteen hard aan het werk. De lunch moest klaar gemaakt worden, het water moest gehaald worden, boten opgepompt en alle spullen in laden en klaar waren we er voor. Binnen 15 minuten zouden we twee grote rapids krijgen en die kregen we, zo gaaf! Gelukkig is niemand eruit gevallen. Het water was een stuk wilder dan de Trisuli, hier hadden we rapid after rapid. Aan het eind van de middag ons kamp opgeslagen, op een afgelegen strandje aan de rivier. Toch een tijdje geleden, kamperen! De WC werd gemaakt, gewoon een gat in de grond met een doek eromheen. Wanneer je naar de WC moest, moest je een helm meenemen zodat iedereen kon zien dat de WC bezet was. We hadden een crew bij ons die echt van alle markten thuis waren! Ze zagen er goed uit (zeker onze gids), konden koken, konden bouwen, waren gezellig, waren creatief, schoonmaken waren ze ook niet vies van en het allerbelangrijkste op de rivier waren ze fantastisch!
Na een niet zo heerlijke nacht geslapen te hebben, we sliepen namelijk op een heel heel dun matje, was het tijd voor dag twee. De hele dag raften, JOEHOE! In totaal waren we met zeven toeristen (3 duiters, 1 belg en wij) en vier bemanningsleden. Eén boot met alle bagage, twee kayakers en onze boot. De duitse man, was een bijzonder type, zou volgens hem zelf ook wel als guide kunnen fungeren. Hij was er echt over aan het doordrammen. Nou uiteindelijk heeft onze guide hem de leiding gegeven en vijf minuten later lagen we allemaal in het water! Hij had een rots over het hoofd gezien. Eenmaal terug in de boot was hij gelukkig erg stil en was zijn grote mond over. Sommige van ons waren lichtelijk beschadigd door deze val maar grote ongelukken bleven weg. De rest van de dag zijn we nog wel vaker in het water gevallen maar dan redelijk veilig. Helaas hadden we aan het eind van deze dag niet zo’n mooi weer, moesten dus snel het kamp opbouwen en schuilen voor de regen. Jammer van het kampvuur en de lekkere biertjes, het had zo leuk kunnen zijn.
Laatste dag alweer, deze dag hadden we maar twee rapids en daar zou de boot wel om kunnen klappen! Maar helaas was het niet gelukt. Dus toen maar op het vlakke water de boot laten omklappen. Van rotsen afgesprongen, gezwommen en toen was het einde van de raftingtrip alweer daar. We moesten helaas nog vijf uur rijden met de bus terug naar Pokhara. ’s Avonds als afsluiting hebben we met zijn allen gegeten en gedronken bij Busy Bee, erg gezellig!
Helaas moesten we de volgende dag weer vroeg opstaan om naar Jomsom (2800 meter), plaatsje in het noorden van Nepal, te vertrekken. Vanuit daar kun je verschillende dag trekkingen ondernemen. De vlucht was fantastisch! Eerste dag naar Muktinath (3710 meter) gereden met een jeep, lekker op elkaar gepropt. Zo mooi, het is een beetje zoals een maanlandschap maar dan toch iets anders, hahaha. De rit duurde zo’n twee uur. Het is een pelgrimsoord voor Boeddhisten, dus veel tempels. Maar wanneer je er een gezien hebt heb je de rest ook gezien. Dus wij hebben heerlijk in het zonnetje gegeten en daarna rondgelopen. De terugrit ging een stuk sneller, we hadden namelijk een chauffeur die scheurde als een gek. Regelmatig vlogen we een meter de lucht in. Toch weer een ervaring rijker. Terug in Jomsom genoten van alle besneeuwde bergtoppen die te zien waren met een lekker zonnetje erbij. De man waar we ons terug ticket bij geboekt hebben, had ons uitgenodigd voor snacks en lokale whisky. Helemaal volgestopt met snacks moesten we om 20:00 uur gaan eten in ons hotel, dat hadden we helaas afgesproken. Gelukkig was het eten niet te eten dus we konden alles gewoon laten staan.
De volgende dag zijn Wendy en ik naar Marpha (2670 meter) gelopen, zo’n twee a drie uur lopen vanuit Jomsom en het was weer zo mooi. Marpha is het appeldorp van Nepal, super leuk klein stadje. Na een paar uur zijn Wendy en ik teruggelopen naar Jomsom en we hadden de short cut genomen. Nog mooier ook nog. Onderweg kwamen we nog vijf hele grote aasgieren tegen die een Buffalo aan het verscheuren waren. Ons hebben ze in ieder geval met rust gelaten. Binnen anderhalf uur waren we alweer terug in Jomsom. En na deze dag zat het er al weer op! De volgende dag vlogen we heel vroeg terug naar Pokhara en de laatste dag hebben we alleen maar gewinkeld en gegeten en gedronken.
Maandag weer aan de slag in het weeshuis. Morgen eerst een hele dag motorrijden, ben benieuwd!
Pap en Wen bedankt voor de gezelligheid en tot over 39 dagen!
Tot snel iedereen! Bedankt voor jullie interesse, echt super!
XX
-
14 Mei 2011 - 13:55
Cindy & Claudia :
Morgen komt de rest van de foto's! XX -
14 Mei 2011 - 14:54
Claudia:
Sjezus, zoals Boy zou zeggen, wat hebben jullie veel gedaan!! Echt heel gaaf, wat is Nepal toch een prachtig land!
Nog 39 dagen inderdaad, ik tel ze af!
Dikke kus -
14 Mei 2011 - 15:08
Lon En Bas:
Hé Cindy,
Wat een belevenissen toch weer! Zo te horen hebben jullie je prima vermaakt! Gelukkig geen bezoekjes van salamanders of muizen meer gehad en ook niet de maaltijd geworden van een stel hongerige gieren... Geniet er nog maar even van, want voor je t weet is het alweer voorbij!
Liefs Lon en Bas -
14 Mei 2011 - 16:48
Joanie:
EN DAT ALLEMAAL IN 2 WEKEN?! Te gek! Heb erg moeten lachen om de foto's waarop duidelijk te zien is dat je je zonnebril graag draagt... Ben nu net weer in A'dam aangekomen, gaan er een leuke avond van maken! Geniet nog van alles, dikke kus! -
14 Mei 2011 - 19:58
Henny:
Hoi,
Poeh poeh wat hebben jullie veel gelopen in die 2 weken. Ik word al moe als ik de verhaaltjes lees. Ik lees wel dat jullie weer leuke dingen hebben meegemaakt. Ik zal nog wel verhalen horen van Wendy. Werk ze weer.
Groetjes Henny -
14 Mei 2011 - 20:13
Koutje:
Hey schattie,
Wow jullie zijn echt zupa actief zeg. zo veel gedaan, fanatiekelingen :)
Echt gaaf al die verhalen.
werk ze maandag en geniet er van. Wij gaan over 2 weekjes eindelijk weg, dus aftellen voor ons!
Dikke kus -
15 Mei 2011 - 10:16
Wendy:
Hey zussie,
We zijn weer thuis. De terugvlucht vanuit kathmandu is goed gegaan alleen echt veel te lang. Veel films kijken dus het tv gehalte is weer gestegen. In londen was het nog even zoeken naar een hotel maar gelukkig heeft gertjan ons vanuit helmond kunnen helpen. vanuit het vliegveld was het echt veel te duur!! en ja we zijn nu de prijzen van nepal gewend. ha ha.
Ik hoop dat je een leuke dag hebt gehad met het motorrijden.
Werk ze, dat ga ik morgen ook nog maar weer doen.
Het was toppie!!
liefs wendy -
15 Mei 2011 - 12:49
Don Leo:
Hoi Cindy
Weer thuis, fijn om weer bij je moeder te zijn, jammer dat het voorbij is. Mijn rug komt nu tot rust en de pijn wordt minder, op naar mijn volgend avontuur met jou opa.
Ik hoop dat je niet van de motor gevallen bent want ik hoorde nog een verhaaltje dat geloof je niet, vertel ik je nog wel.
Nogmaals bedankt om samen met jou en Wendy zo'n onvergetelijke vakantie te hebben meegemaakt.
Je Daddy -
16 Mei 2011 - 11:33
Esther:
Ha Cindy,
Wow wat een verhaal weer, en super veel gedaan. Echt kei vet.
Tja als je niks doet kun je beter thuis blijven toch.
En die foto's, mooi, eg wel.
Tja nu ist weer werken dag voor je, toch super gezelli zo met jullie pap en Wendy.
Breekt zo lekker de tijd hè.
Volgens weekend zal ik wel meerdere verhalen horen, want tja dan gaan de ladies een weekendje weg. Da is ook weer heel gezelli, ben ik nu al zeker van. Er zal weer heel wat afgelachen worden.
Geniet er nog van, tis voorbij voordat je er erg in hebt.
Hou je haaks.
Vele Groetjes Esther -xxx- -
16 Mei 2011 - 11:34
Esther:
Och ja had die kerel toch lekker die tenen kaas eruit laten likken, ha ha ha
Houdoe wir. -
25 Mei 2011 - 09:49
Hennie En Koos:
Hallo meissie
Wat heb je een leuke vakantie met wendy en je vader gehad.
Dat was heerlijk een beetje thuisfront bij je te hebben.
Maar wat had je voor hun een mooie trip uitgezet.
Een reis om niet te vergeten.
Ik heb genoten van je reisverslag fantastish is het daar.
Denk om je zelf en geniet nog even voor je weet is het voorbij ......
Dikke kus.
-
25 Mei 2011 - 17:59
Newroz:
Hey lieve vriendin,
wat kan jij toch mooie verhalen schrijven;) Zo te lezen hebben jullie het super gehad. Tot snel XXXX -
27 Mei 2011 - 08:09
Peggy:
hey lieve Cin, hoe gaat ie? Wat een belevenissen allemaal de afgelopen tijd. Leuk aan je verhalen en de foto's te zien dat je het leuk heb gehad met je vader en wendy. Leuke gezellige onderbreking lijkt me. Heerlijke afwisseling om zoveel mooie dingen mee te maken en te zien. Ik moet toch ook ooit een keer in mijn leven naar Nepal en de Himalaya zien. Lijkt me prachtig.
Geniet nog even de komende weken van alles wat op je pad komt.
Denk aan je!
knuffel Peg xx -
27 Mei 2011 - 08:56
Ardwin & Marjan:
He die lieve Cindy,
Wij zijn weer back in town. Java was echt super! Veel gezien, veel gereisd, lekker gegeten (maar 1 x ziek geweest), lieve mensen, lekker hot. Als ik jouw foto's zie, wel een beetje vergelijkbaar: lekker back to basic allemaal! Bali was afkicken: volop toeristen, alles duur en verpest. Maar ach, de zon scheen en het strand was mooi. Nu ff paar daagjes afkicken en dan maandag weer werken.
We hebben veel aan je gedacht hoe jij alles zo beleeft in je uppie.
Tot je volgende reisverslag, liefs A en M
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
